به نقل از «خبرآنلاین»

تاکید ویژه برای برگزاری یک رویداد سینمایی

تاریخ انتشار: ۲۱ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۷۳۱۶۰

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نشست خبری این مراسم با حضور قادر آشنا دبیر دومین جشن مهر سینمای ایران و معاون توسعه فناوری و مطالعات سینمایی، محمدرضا سوقندی مدیر کل دفتر حقوقی، عملکرد، امور استان‌ها و مجلس، مرضیه فرزعلیان مدیر روابط عمومی و اصحاب رسانه امروز سه‌شنبه ۲۱ شهریور همزمان با روز ملی سینما برگزار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ابتدای این نشست مرضیه فرزعلیان مدیر روابط‌عمومی دومین جشن مهر سینمای ایران ضمن خیر مقدم خدمت اهالی رسانه، روز ملی سینما را به جامعه سینمایی و خبرنگاران به عنوان راویان و نگارندگان به حق سینمای ایران تبریک گفت و افزود: در دومین جشن مهر سینما ایران، با شعار اخلاق، آگاهی و امید، به منظور تحقق استمرار شادابی و پویایی در محیط روانی سینمای کشور که از ۲۶ شهریورماه تا ۱۰ مهرماه در استان‌ها و ۱۳ مهرماه در تهران میزبان پیشکسوتان سینمایی در حوزه‌های مختلف هستیم و با شناسایی سینماگران فعال استانی از برگزیدگان تقدیر خواهد شد.

سپس قادر آشنا دبیر دومین جشن مهر سینمای ایران در ابتدای نشست خبری این جشن با تبریک روز ملی سینمای ایران به مردم و هنرمندان و دست‌اندرکاران این حوزه گفت: سال گذشته اولین جشن مهر سینمای ایران را با این رویکرد که جشن روز سینما تنها محدود به تهران نباشد و عمومیت پیدا کند، طراحی کرده ایم تا این رویداد در مقیاس ملی برگزار شود.

او ادامه داد: تجلیل از هنرمندان سینمای استان ها که تاکنون مورد توجه نبوده اند و نیز برجسته کردن روز ملی سینما برای همه اقشار جامعه به ویژه مسئولان و مدیران دستگاه های اجرایی از دیگر اهداف این جشن است. دبیر جشن مهر سینمای ایران افزود: یکی از سیاست های اصلی و اصولی سازمان سینمایی در این دوره تمرکز زدایی، توزیع متوازن و عدالت فرهنگی از طریق توجه به استان ها و هنرمندان شهرستانی است.

وی اضافه کرد: در جشنواره‌های مختلف کشور معمولا از سازندگان آثار اعم از کارگردان و بازیگر و عوامل فیلم تجلیل می شود در حالی که فرآیند سینما با مجموعه کثیری از فعالان سینمایی و اجتماعی گره خورده و شایسته است که در فرصت هایی از طیف های دیگر حوزه های سینمایی تجلیل شود.

آشنا معتقد است، در استان‌ها ظرفیت های مغفول بسیاری وجود دارد که تاکنون در رویدادهای مختلف شرایط شکوفایی و شناسایی آن‌ها دیده نشده است و مهر سینما این فرصت را فراهم می‌کند.

دبیر جشن مهر سینمای ایران در تشریح این جشنواره گفت: سال گذشته در ۲۲ استان این جشن برگزار شد که از ۳۵۰ هنرمند عرصه سینمایی تجلیل شد، همچنین ۳۷ هنرمند پیشکسوت استانی، ۶۴ کارگردان، ۲۶ فیلمنامه‌نویس، ۱۹ بازیگر و ۲۷ تهیه‌کننده در این جشنواره فعال بودند که نشان از فراوانی و پراکندگی کار در این حوزه دارد.

آشنا ادامه داد: امسال هم از ۱۹ اردیبهشت نیازسنجی استانی از ادارات کل صورت گرفت و همه استان‌ها از تجربه برگزاری این جشن استقبال و برای دوره‌های آتی آن اعلام آمادگی کردند.

به گفته وی، جشن مهر سینمای ایران چتری را می‌گستراند تا همه ظرفیت های سینمایی یک استان در همه بخش‌ها و فعالیت‌های سینمایی مورد توجه و ارزیابی قرار گیرند.

وی گفت: جشن مهر سینمای ایران در قالب دو حوزه تهران و استان‌ها طراحی شده و جشن ملی ۱۳ مهرماه در تهران برگزار می‌شود.

وی افزود: تردید نداریم که این جشن بستر و فرصتی برای دیده شدن و احیاء و تشویق نیروهای مهجور سینما و همه خدمت‌گذاران این عرصه در کنار سازندگان فیلم‌ها است. برای جشن مهر سینما در تهران، نمایندگانی از همه استان‌های کشور حضور پیدا می‌کنند. از هر استان یک نفر برای تجلیل معرفی خواهیم کرد، از ۳ مستندساز برتر، ۳ فیلمساز کوتاه، ۳ فیلمساز پویانمایی، دفاتر موفق انجمن سینمای جوان، استانداران موفق در این حوزه هم و ... حتی، از وزرایی که در هیات دولت به توسعه سینما و رونق رویدادهای سینمایی کشور کمک کردند، در کنار هنرمندان پیشکسوت، مورد تجلیل قرار می‌گیرند، از کسانیکه در حوزه زیرساخت در بخش‌های خصوصی و غیردولتی فعال بوده‌اند و یاری رساندند هم به همین شکل تجلیل می‌شود.

او ادامه داد: در این مراسم، یک نهاد عمومی غیر دولتی، دو نهاد خصوصی و ۵ مرکز فعال در بخش خصوصی استانی که چرخه تولید پرفروش‌ترین فیلم، پرکارترین تهیه کننده و کارگردان ۳ نویسنده برتر، حوزه پژوهش هم در این حوزه مغفول مانده‌اند تجلیل می‌کنیم. همچنین موسسه‌ای که در حوزه تولید بیشترین محصول را داشته در بخش دولتی و خصوصی هم تجلیل می‌شود.

آشنا خاطرنشان کرد: وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی پیگیر این جشن هستند و اقای خزاعی به صورت ویژه‌ای روی این جشن تاکید دارند و بنای ما بر این است که روز ملی سینما را برجسته کنیم.

وی درپاسخ به سوال خبرنگار آنا درخصوص جایگاه مردم در این جشن و برنامه‌ای که برای آنها در نظر گرفته شده است، گفت: در هفته ملی سینما، سال گذشته بلیط سینماها به صورت نیم‌بها پیش‌بینی شده بود و برای امسال پیشنهادهایی را داده‌ایم که در صورت عملیاتی و قطعی شدن اعلام می‌شود.

سوقندی با تقدیر از برگزاری جشن مهر سینمای ایران برای سال دوم گفت: در دولت سیزدهم رویکرد تمام قد به استان‌ها و مناطق محروم در سازمان سینمایی شکل گرفته است که پیش از این چنین رویکردی وجود نداشت.

او ادامه داد: آقای خزاعی با مدیران سازمان در سخت‌ترین شرایط به بیش از ۲۰ استان کشور سفر کرد و از مناطق محروم هم شروع کردند، چهره به چهره با دست اندرکاران نشست داشتیم، هنرمندان، مدیران، شرکت‌ها، تولیدکنندگان، فعالان مدیران فرهنگی که حاصل آن ۱۶۸ مصوبه استانی در حوزه زیرساخت، تولید، رویداد و حل مسائل و مشکلات سینماها و سینماگران استانی بود که تعدادی از خروجی آن به مصوبات شورای عالی سینما منجر شد.

مدیرکل امور استان‌های سازمان سینمایی عنوان کرد: تمام موسسات سازمان سینمایی از بنیاد سینمایی فارابی، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و پویانمایی، موسسه سینماشهر، انجمن سینمای جوانان توجه‌شان معطوف به استان‌ها و شهرستان‌ها شده و برای تسریع در روند ارائه خدمات واحدهای مستقلی در چارت سازمانی‌شان تعریف کردند، معتقدم اگر قرار است تحولی در سینما اتفاق بیفتد تحول از شهرستان‌ها و استان‌ها خواهد بود چون مهر سینمای ایران در این زنجیره تعریف می‌شود.

او در ادامه عنوان کرد: ما به سینما می‌رویم تا بر پرده سپید در سالنی تاریک افکار، اندیشه‌ها را ببینیم اما گاهی وقت‌ها خود سینما دیده نمی‌شود و مهر سینما فرصتی برای دیدن خود سینماست.

او درباره اهمیت مخاطب به جایگاه سینما گفت: رشد سینما و هنر با مخاطب عجین است و مهر سینما می‌خواهد با گسترش فضای فرهنگی در سطح کشور سینما را به سبد خانواده ها بیاورد تا چشم به اعتبارات محدود دولتی نداشته باشند و تولید از دل مخاطب بیرون بیاید.

او در پاسخ به سوال خبرنگار روزنامه هنرمند درباره برنامه جشن برای برگزارکنندگان سینماهای سیار و اکران فیلم‌ها در روستاها و میان عشایر و همچنین قهر مردم از سینما که آن را ناشی از قیمت بالای بلیت سینما دانست، توضیح خواست، آشنا گفت: درباره قیمت بلیت نمی توانم نظر بدهم اما هنرمندان استانی و دست اندرکاران سینمای مورد توجه این جشن هستند.

۲۴۵۲۴۵

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1812643

منبع: خبرآنلاین

کلیدواژه: سینمای ایران هنرمندان کارگردانان سینمای ایران جشنواره های سینمایی جشن مهر سینمای ایران مهر سینمای ایران سازمان سینمایی روز ملی سینما استان ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۷۳۱۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

(ویدئو) ماجرای خدمتی که عباس کیارستمی در دهه ۷۰ به سینمای ایران کرد چه بود؟

فریدون جیرانی در آخرین گفت‌وگوی ویدئویی خود در «اعتمادآنلاین» روبروی ابوالحسن داوودی، کارگردان و تهیه‌کننده و فرهاد توحیدی، فیلمنامه‌نویس نشست و درباره شرایط روز سینمای ایران سخن گفتند.

در بخشی از این گفتگو فریدون جیرانی به سینمای عباس کیارستمی و تاثیر آن در دهه ۷۰ شمسی پرداخته است و با مهمانان به بررسی آن شرایط و دوره‌های پس از آن پرداخته‌اند.

به گزارش اعتمادآنلاین، در ادامه این بخش صحبت‌های جیرانی و ابوالحسن داوودی را می‌خوانید و می‌بینید:

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

در تحلیل دولتمردان فرهنگی دهه ۷۰ خیلی از عناصر که ممکن است به تعبیر الان مزاحم به نظر بیایند، کارکردشان به نفع دولت و حاکمیت هم بود

*تفکر عباس کیارستمی با خانه دوست کجاست و کلوزآپ باعث شد روشنفکری تمام دنیا متوجه این‌جور سینما شوند و تاثیر جهانی گذاشت.

داوودی: و امر مهمی که داشت اینکه در تحلیل خیلی از دولتمردان فرهنگی آن زمان خیلی از این عناصر که ممکن است به تعبیر الان عناصر مزاحم به نظر بیایند، آن زمان کارکردشان به نفع دولت و حاکمیت هم بود. یعنی یک جوری چهره جمهوری اسلامی را در دنیا یک چهره جذاب‌تر و قابل قبول‌تری نشان می‌داد.

در عرصه فرهنگ معمولاً سیاست‌هایی که خیلی تند و تیز است، بیشتر از هر جایی تبدیل به شمشیر دولبه می‌شود

*چهره را خیلی عوض کرد.

داوودی: اشکال بزرگی که در روش و سیستمی که به نظر می‌آید حاکمیت بعد از این جریان در پیش گرفت، [این است که]به نظرم حاکمیت را بیشتر تبدیل کرد به یک حاکمیت ترسیده که برای اینکه از شرایط پیشگیری کند درخت را از بن برید. یعنی سعی کرد درخت را به‌نوعی از ریشه دربیاورد یا خشک کند، نفت بریزد که ریشه‌اش هم خشک شود؛ و این توجه را نداشت که همه این عناصر حتی منتقدترین‌شان، حتی کسانی که به نظر اوج اپوزیسیون جریان حاکمیت می‌آیند، نهایتاً در این سیستم پیچیده فرهنگی و ارتباطی که در دنیا هست می‌توانند منافعی را هم برای دولت بیاورند. به‌خصوص در حوزه فرهنگ. در حوزه سیاست اگر این را ببینید سیاست برخورد‌های خیلی سلبی و تند و تیز را ممکن است جواب بدهد، اما در عرصه فرهنگ معمولاً سیاست‌هایی که خیلی تند و تیز است، بیشتر از هر جایی تبدیل به شمشیر دولبه می‌شود. شمشیر دولبه‌ای که بعد از یک مدتی بیشترین خسارت را برای خود آن شمشیرزن به وجود می‌آورد. این چیزی بود که دوستان تحلیل نکرده بودند.

جشنواره فجر به جشنواره عمار و یک جشنواره شهرستانی بیشتر شباهت دارد/ قبل از اینکه بگوییم جیرانی چه چیزی بسازد، می‌گوییم جیرانی چرا بسازد؟

در واقع شاید مهم‌ترین مساله‌ای که وجود داشت این بود که در این دوره دوستان کاملاً بدون هرگونه تحلیلی بر اساس شرایط مدرن امروز سینما و جامعه رفتاری را پیشه کردند که از همین الان می‌بینیم خسارت‌هایش چگونه اتفاق افتاد. مثلاً جشنواره فجر تقریباً جزو دولتی‌ترین جشنواره‌های دنیا محسوب می‌شود. به خاطر مناسبتش، ویترینش، به خاطر اینکه سال‌های سال همه درگیرش بوده‌ایم. اینکه جشنواره فجر همواره زیر سایه سالگرد انقلاب حرکت کرده و تبدیل به ویترینش شده، با همه لطمه‌هایی که زده، اما باعث شده خود این جامعه در دورانی تبدیل به یک چهره ملی و سبب ارتباط بین این دو هم بشود؛

یعنی بین حاکمیت و مردم و به‌خصوص بخش فرهنگی و سینمایی. الان تصویر جشنواره فجر را نگاه کنید. جشنواره فجر واقعاً به جشنواره عمار و یک جشنواره شهرستانی بیشتر شباهت دارد که یک نهاد و جریان حکومتی برگزار می‌کند تا چهره‌ای که هم اهالی سینما و هم مردم آن را پذیرفته بودند که این شرایط به دلیل وضعیتی که داریم بهترین شکلی است که می‌تواند الان برگزار شود. اشکالاتش را هم پذیرفته بودند، اما الان اتفاقی که از سال گذشته به شکل عمده و آشکار شروع شد، تاثیرش را همین امسال چقدر در سطحی شدن و از دست دادن کیفیت گذاشته است. از دست دادن هویت به‌خصوص حتی بخشی که مربوط به حاکمیت بود.

یعنی این به نظرم خسارتش بسیار عمده‌تر از چیزی است که جشنواره فجر برای مردم داشت و دوستان این را در تحلیل خودشان متوجه نشدند که هر کدام از این اتفاقات، از این شمشیر از رو بستن‌هایی که در واقع نفی کردن یک طیفی که فکر کنند چرا برویم دنبال اینکه آقای جیرانی چه چیزی می‌خواهد بسازد. اصلاً آقای جیرانی چرا باید فیلم بسازد. وقتی این تفکر غالب می‌شود و این می‌شود که قبل از اینکه بگوییم جیرانی چه چیزی بسازد، می‌گوییم جیرانی چرا بسازد؟

سینمای ایدئولوژیک و سینمای پروپاگاندا از یک جایی به بعد خودش را مثل خوره می‌خورد به این دلیل که نمی‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند

این تفکر خسارتش قبل از هر چیز به خودشان برمی‌گردد. به این دلیل که سیستمی که در تحلیل شما و فرهاد هم بود، رشد کردن سینمایی ایدئولوژیک و سینمای پروپاگاندا از یک جایی به بعد خودش را مثل خوره می‌خورد. چون سینمای پروپاگاندا به دلیل اینکه نمی‌تواند با مخاطب ارتباط برقرار کند و پل‌هایی را که مخاطب خودش نیاز دارد با درک و سلیقه خودش کشف کند و واردش شود، نمی‌تواند آن‌ها را بسازد؛ بنابراین روزبه‌روز چه دولت بخواهد چه نخواهد، گران‌تر و غیرقابل ساخت‌تر می‌شود و به جایی می‌رسد که دیگر سینما، حتی سینمای پروپاگاندا، امکانش از دست دولت و نهاد‌های سازنده هم خارج می‌شود. چون این‌ها مخاطب ندارند.

در تولیدات سال قبل، تعداد محدود محصولاتی که بنیاد فارابی به عنوان مهم‌ترین بنیاد تقویت‌کننده سینما که به این دلیل شکل گرفته بود... به این دلیل که حمایت کند یکسری محصولات ساخته شود تا رابط بین فرهنگ ایدئولوژیک و حاکمیتی و مردم باشد...، اما عملاً به چه سرنوشتی دچار شده؟

محصولات امسال هیچ شانسی در ارتباط با مخاطب ندارند/ کوتوله کردن و سر بریدن کسی که سرش از میان جمع بیرون می‌آید جواب نمی‌دهد

سال گذشته و امسال تقریباً ۲۰ محصول داشتیم که از این تعداد تماماً در اختیار نهاد‌های مختلف بوده و سرمایه‌هایی که بیشتر سرمایه‌های دولتی بوده‌اند و شاید به جز یکی دوتا- که احتمال دارد بر اساس آن چیزی که دیده‌اند باشد، من هیچ کدام از محصولات امسال را ندیده‌ام-، اما کسانی که دیده‌اند به جز یکی دو مورد بقیه‌شان هیچ‌گونه شانسی برای اینکه کمترین اقبالی را بتوانند در ارتباط با مخاطب و مخاطب عام به وجود بیاورند [نداشتند]نه یک گروه خاص، گروه انتخاب‌شده که پول بدهند.

کسانی که تصمیمات فرهنگی می‌گیرند با شرایط و کسانی روبه‌رو می‌شویم که همان مثال معروف را به یادمان می‌آورند که بر سر شاخ نشسته‌اند و بن می‌برند و متوجه نیستند که این رفتار خشن، سلبی و تحریک‌کننده که پیش گرفته‌اند، فرار به جلویی که می‌بینیم که روزبه‌روز بیشتر می‌شود، این لجبازی از طرف تمام تصمیم‌گیران نسبت به اینکه همین است که هست، این سیاست حتی وقتی به جایی می‌رسد که دیدیم بعد از جشنواره فجر وقتی این میزان مهجوریت را مشاهده کردند، به جای اینکه این را تحلیل کنند، روزنامه معروفی که بیشتر از همه نسبت به این داستان واکنش دارد، عنوان می‌کند چه خوب شد که پای همه این عناصر را از سینما قطع کردید و ما همین را می‌خواستیم.

این کوتوله کردن و سر بریدن کسی که سرش از میان جمع بیرون می‌آید، به نظر می‌آید اولین چیزی است که ممکن است به ذهن هر آدم عامی بیاید که برای اینکه با یک مساله و بحران حاد روبه‌رو شود، چیزی که فکر می‌کند می‌تواند عامل بحران باشد از اول سرش را قطع کند. این فرهنگ جواب نمی‌دهد. این در سینما جواب نمی‌دهد. اتفاقی که شاید افتاده و دوستان کاملاً ندیده گرفته‌اند تغییر ماهیت جریانات و نوع ارتباطات فرهنگی است که سینما جزو عمده‌ترین‌شان است.

در بین محصولاتی که تولید می‌شود که حتی مربوط به سینمای زیرزمینی هم نیست؛ همین فیلم آقای صناعی‌ها فیلمی است که خیلی مشخص و قانونی پروانه ساخت گرفته و با همه اصول و نظارت‌های دوستان ساخته شده، اما چرا تبدیل می‌شود به یک جریانی که مثل لیف خرما نمی‌دانند چه‌کارش کنند. فیلمی که همه مراحل قانونی را طی کرده و بر آن اساس ساخته شده.

اگر بخواهیم به تعبیر همان اواسط دهه‌های ۶۰ و ۷۰ نگاه کنیم، این فیلم باید از جانب مردم و حاکمیت افتخار سینمای ایران باشد. ممکن است حاکمیت نسبت به آن نقد هم داشته باشد هیچ ایرادی ندارد می‌تواند نقدش را داشته باشد، اما از یک طرف به عنوان یک تصویری [که جامعه آزاد را نشان می‌دهد]، جامعه‌ای که در آن امکان حرف زدن و ابراز سلیقه‌های مختلف وجود دارد، بیش از هر چیزی آن فیلم می‌تواند به حاکمیت و جریان بین‌المللی کمک کند. ۴۰ سال است که با پوست و گوشت و استخوان و تورم این را تجربه می‌کنیم که هیچ جور از این شرایط جهانی جدا نیست.